Herekol (*)

li dengé na'lan min dikir guhdarî
di bin min re diçûn bi tîr û kevan

                                   peye,
                                        siwarî
                                              ji artéşa talankeran bûn

bi dû qeranan de hézén çekdarî!
 

şahînşah bûn, siltan bûn
li ser alén wan teyrén nikil-xûn
şérén devhétû di alén wan de
                                   di bin min re diçûn;

bi xerc û béş, fermanén tacîdarî!

min serî netewand li ber riman tu carî
bi ar-adaran rohnî
parastî  bi mertalén Medî
di érîşan de
min Naram Sîn dî
û Sargon û Îskender...
û di tehtan de nawekî kolayî
yekî ecem bû Dara'yé dilber!

 

şop û şivîleyé sedsalan de  di çiyan re wer
mîna teyrekî, bajen; mîna ber
di ber Gabarî her,
                        û Cûdî bibîn,
                        bi dû re li min biner:

Herekol im ez,  ez Herekol im
li jor im,  eniya xwe rak! hé jî l, jor im:
li ser axeké - ku îro bindest-
ji doh de kefteleft,  îro pîkol im!

* Ramûsan min veşartin li geliyekî, Helbest
Arjen Arî, Weşanên Avesta, 1999