Rojekê Bûbo derketiye ser rê, destê xwe ji dolmîşa nav bajêr re bilind kiriye. Ajovanê dolmîşê her deh tiliyên xwe nîşan daye û destê xwe kil kiriye, wekî bêje "dolmîş tijî ye, cih tune."

Bûbo jî destê xwe bilind kiriye û tiliya xwe ya mezin xistiye nav tiliya şehadet û navîn, wekî bêje "nah". Li ser vê yekê ajovan siware sekinandiye, peya bûye û gazî Bûbo kiriye:

- Tu çi mirovekî bêterbiye yî.
- Tu bêterbiye yî, ew çi hereket bû te kir?
- Min got cî di siwareyê de nemaye, ma min çi got?
- Min jî got min di cihekî re rake, ma min çi gotiye?

Ji berhevka Rêzan Tovjîn